κάθε χρόνο την ίδια μέρα...

Αυτές τις ημέρες στη πόλη μου παιζόταν η θεατρική παράσταση "κάθε χρόνο την ίδια μέρα" με την Μαριάννα Τουμασάτου και τον Αλέξανδρο Σταύρου.

Μία παράσταση που σου αφήνει μία γλυκόπικρη γεύση.. μία ρομαντική κομεντί.. γελάς, προβληματίζεσαι, στεναχωριέσαι... από όλα είχε αυτή η παράσταση!!!

Ήταν μια βραδιά θεατρικής απόλαυσης από κείνες που δυστυχώς σπάνια συναντάμε πια.
Από ό,τι διάβασα στο πρόγραμμα , το έργο το πρότειναν η Έλενα Ακρίτα και ο Γιώργος Κυρίτσης στους Τουμασάτου και Σταύρου.
Βρίσκω την σκέψη τους πολύ έξυπνη!! Είναι από τα λίγα θεατρικά ζευγάρια που θα μπορούσα να πω πως έχουν το τέλειο "δέσιμο". Ήταν και οι δύο εξαιρετικοί κάτω από την σκηνοθετική επιμέλεια του Κώστα Αρζόγλου.
Την συστήνω ανεπιφύλακτα...

Λίγα λόγια για το έργο:
Η υπόθεση του “Κάθε χρόνο, ίδια μέρα” (Same Time, Next Year) είναι απλή αλλά μεγαλοφυής. Ο George, ένας λογιστής του New Jersey και η Doris, νοικοκυρά από το Oakland συναντιούνται τυχαία σε ένα πανδοχείο στη Βόρεια Καλιφόρνια στον Φεβρουάριο του 1951 και περνούν την νύχτα μαζί. Παρά το γεγονός ότι και οι δυο τους έχουν οικογένεια αποφασίζουν να συναντιούνται έκτοτε μία φορά το χρόνο, στο ίδιο σημείο, την ίδια ημέρα.Για τα επόμενα 24 χρόνια, συναντούνται ανελιπώς και αναπτύσσουν μία ιδιόμορφη σχέση κατά την οποία συζητούν για τις οικογένειές τους, την κατάσταση στο σπίτι, την γέννηση των παιδιών τους, της αναποδιές αλλά και τις χαρές στο οικογενειακό τους περιβάλλον. Παράλληλα, ο Bernard Slade καταφέρνει ιδιοφυώς να αποτυπώσει στους 2 πρωταγωνιστές τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις των εποχών που περνούν και να δείξει πώς αυτές επηρεάζουν ακόμη και την σχέση τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι το σενάριο αποτελείται από 6 σκηνές - συναντήσεις οι οποίες λαμβάνουν χώρα το 1951 (όπου συμβαίνει η πρώτη συνάντηση), 1956, 1961, 1965, 1970 και 1975.
Όσον αφορά την εκτέλεση η παράσταση χωρίζεται σε 6 σκηνές στο ενδιάμεσο των οποίων γίνεται βίντεο ανασκόπηση που ακολουθεί την χρονολογική εξέλιξη του έργου. Ο χαρακτήρας της Doris κερδίζει το κοινό με την μετάβαση από αφελής νοικοκυρά, σε παιδί των λουλουδιών, στυγνή επιχειρηματία και ώριμη κατασταλλαγμένη γυναίκα, κάτι στο οποίο σαφώς βοηθά η εξαιρετική ερμηνεία της Μαριάννας Τουμασάτου που πλαισιώνεται επαρκώς από τον Αλέξανδρο Σταύρου στο ρόλο του George. Σημαντικό στοιχείο είναι οι συχνές και όμορφες αλλαγές αμφιέσεων ενώ η εκπληκτική χυμεία του ζευγαριού (ώντας σύντροφοι και στη ζωή) δίνει κάτι το ξεχωριστό στην παράσταση. Καθ’ όλη τη διάρκεια το σκηνοθετικό βλέμμα του Κώστα Αρζόγλου κάνει αισθητή την παρουσία του μέσα από τις μικρές λεπτομέρειες στην κίνηση, στάση, ένταση φωνής, συναίσθημα των πρωταγωνιστών.

Συντελεστές: μετάφραση: Μιχάλης Παπαμιχάλης, σκηνοθεσία: Κώστας Αρζόγλου, σκηνικά-κοστούμια: Γιώργος Ασημακόπουλος, μουσική επιμέλεια: Ιάκωβος Δρόσος, φωτισμοί: Παντελής Πετράκης.


καλή εβδομάδα να έχουμε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Πικάντικο κοτόπουλο..

Καλημέραααααααααααααααααααααα..................... πως πάνε τα κέφια??? εδώ όλα άψογα!!!!

Σας επισυνάπτω μία συνταγή από το νηστικό αρκούδι, που δοκίμασα και αγάπησα!!!!


Υλικά: για 4 άτομα:

• 6 μπούτια κοτόπουλου
• 2 στήθη κοτόπουλου
• 300 γρ. στραγγιστό γιαούρτι
• 2 μεγάλα κρεμμύδια
• 2 καρότα
• 2 πράσινες πιπεριές
• 1 κουτ. γλυκού κύμινο, κανέλα σκόνη, πάπρικα
• 1 σκελίδα σκόρδο
• 2 κουτ. σούπας ζωμό κότας
• ½ κουτ. γλυκού ξύσμα λεμονιού
• 1 κόκκινη πιπεριά
• 1 κουτ. σούπας κορν φλάουρ
• Αλάτι
• Μαύρο πιπέρι
• Ελαιόλαδο

Εκτέλεση:

Ψιλοκόβουμε και μαρινάρουμε το κοτόπουλο μέσα σε μια γαβάθα με το γιαούρτι και τα μπαχαρικά, στο ψυγείο για δυο ώρες.

Τηγανίζουμε σε ένα τηγάνι με λίγο ελαιόλαδο τα κρεμμύδια, τα καρότα, τις πιπεριές, το σκόρδο και αφού σοταριστούν, ρίχνουμε μέσα το μαριναρισμένο κοτόπουλο στραγγισμένο, ανακατεύουμε καλά, προσθέτουμε 2 κουτ. σούπας ζωμό, το ξύσμα λεμονιού, αφήνουμε να ψηθεί για μια ώρα, μετά ρίχνουμε το υπόλοιπο γιαούρτι και σερβίρουμε με ρύζι μπασμάτι.

Μαρινάρουμε το κοτόπουλο ψιλοκομμένο μέσα στο γιαούρτι με τα μπαχαρικά, στο ψυγείο για δυο ώρες.

Τηγανίζουμε σε λίγο ελαιόλαδο τα κρεμμύδια, τα καρότα, τις πιπεριές, το σκόρδο, και αφού σοταριστούν ρίχνουμε μέσα το κοτόπουλο στραγγισμένο, ανακατεύουμε καλά, προσθέτουμε 2 κουτ. σούπας ζωμό, το ξύσμα λεμονιού, αφήνουμε να ψηθεί για μια ώρα, μετά ρίχνουμε το υπόλοιπο γιαούρτι και σερβίρουμε με ρύζι μπασμάτι.

Καλή όρεξη!

φιλάκια αμέτρητα...... μην ξεχνάτε να χαμογελάτε!!!!!!!!!!!!!!!

no comments...

Our God is an Awesome God!

This is beautiful!
She jumped up as soon as she saw the surgeon come out of the operating room. She said: 'How is my little boy? Is he going to be all right? When can I see him?

The surgeon said, 'I'm sorry. We did all we could, but your boy didn't make it.'

Sally said, 'Why do little children get cancer? Doesn't God care any more? Where were you, God, when my son needed you?'

The surgeon asked, 'Would you like some time alone with your son? One of the nurses will be out in a few minutes, before he's transported to the university.'

Sally asked the nurse to stay with her while she said good bye to son. She ran her fingers lovingly through his thick red curly hair. 'Would you like a lock of his hair?' the nurse asked. Sally nodded yes. The nurse cut a lock of the boy's hair, put it in a plastic bag and handed it to Sally.

The mother said, 'It was Jimmy's idea to donate his body to the University for Study. He said it might help somebody else. 'I said no at first, but Jimmy said, 'Mom, I won't be using it after I die. Maybe it will help some other little boy spend one more day with his Mom.' She went on, 'My Jimmy had a heart of gold. Always thinking of someone else. Always wanting to help others if he could.'

Sally walked out of Children's Mercy Hospital for the last time, after spending most of the last six months there. She put the bag with Jimmy's belongings on the seat beside her in the car.

The drive home was difficult. It was even harder to enter the empty house. She carried Jimmy's belongings, and the plastic bag with the lock of his hair to her son's room.

She started placing the model cars and other personal things back in his room exactly where he had always kept them She lay down across his bed and, hugging his pillow, cried herself to sleep.

It was around midnight when Sally awoke. Lying beside her on the bed was a folded letter. The letter said:

'Dear Mom,

I know you're going to miss me; but don't think that I will ever forget you, or stop loving you, just 'cause I'm not around to say 'I Love You'. I will always love you, Mom, even more with each day.. Someday we will see each other again. Until then, if you want to adopt a little boy so you won't be so lonely, that's okay with me. He can have my room and old stuff to play with. But, if you decide to get a girl instead, she probably wouldn't like the same things us boys do. You'll have to buy her dolls and stuff girls like, you know.


Don't be sad thinking about me. This really is a neat place. Grandma and Grandpa met me as soon as I got here and showed me around some, but it will take a long time to see everything. The angels are so cool. I love to watch them fly. And, you know what? Jesus doesn't look like any of his pictures. Yet, when I saw Him, I knew it was Him. Jesus himself took me to see GOD! And guess what, Mom? I got to sit on God's knee and talk to Him, like I was somebody important. That's when I told Him that I wanted to write you a letter, to tell you good bye and everything. But I already knew that wasn't allowed. Well, you know what Mom? God handed me some paper and His own personal pen to write you this letter I think Gabriel is the name of the angel who is going to drop this letter off to you. God said for me to give you the answer to one of the questions you asked Him 'where was He when I needed him?' 'God said He was in the same place with me, as when His son Jesus was on the cross. He was right there, as He always is with all His children.

Oh, by the way, Mom, no one else can see what I've written except you. To everyone else this is just a blank piece of paper. Isn't that cool? I have to give God His pen back now He needs it to write some more names in the Book of Life. Tonight I get to sit at the table with Jesus for supper. I'm sure the food will be great.

Oh, I almost forgot to tell you. I don't hurt anymore the cancer is all gone.. I'm glad because I couldn't stand that pain anymore and God couldn't stand to see me hurt so much, either. That's when He sent The Angel of Mercy to come get me. The Angel said I was a Special Delivery! How about that?

Signed with Love from God, Jesus & Me.


αυτό είναι ένα mail που έλαβα από την καλή μου φίλη την Judith από το Trinidad & Tobago.. ίσως αποκτήσουμε άλλη οπτική......

σας φιλώ όλους!!!!!!!!!!!!!!!!!

Συνάντηση στο Λουτράκι

την Κυριακή που μας πέρασε βρέθηκα στο Λουτράκι.. μία ηλιόλουστη ημέρα, ότι έπρεπε για εκδρομούλα!!! Η αιτία της εκδρομής ήταν μία συνάντηση των μελών του www.hobby.gr. Μία σελίδα που αν περιηγηθεί κανείς στα λημέρια της θα βρει γνήσιους καλλιτέχνες με μεράκι και αγάπη για ότι κάνουν..

Βρεθήκαμε 18 ατόμα, από Τρίπολη, Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Κεφαλονιά, Πάτρα.... ήταν μοναδικά.. άνθρωποι με μεγάλα αληθινά χαμόγελα και μία αγκαλιά ανοιχτή για όλους!!! Αισθάνομαι πολύ πολύ τυχερή όταν στις μέρες μας γνωρίζω ειλικρινής ανθρώπους... Μην παραλείψω να σας πω ότι κάποια μέλη ήρθαν με τις οικογένειες τους... γίναμε όλοι μία μεγάλη παρέα... ήπιαμε καφέ, φάγαμε..... (και τι δεν φάγαμε..).... μοιραστήκαμε τα πάντα.., περπατήσαμε.. γελάσαμε..βγάλαμε φωτογραφίες.. είδαμε την γέφυρα που βυθίζεται όταν περνάει το..παπόρο

και ανεβαίνει πάλι μετά...


και δυστυχώς ο καθένας μας πήρε τον δρόμο της επιστροφής... με μία υπόσχεση να το ξανακάνουμε.... σε άλλη πόλη, σε άλλο μέρος.. αλλά να είμαστε πάλι όλοι εκεί.. κεφάτοι και χαρούμενοι!!!!!!!!!!

σας ευχαριστώ πολύ όλους!!!!!

και καλές δημιουργίες να έχουμε...... έρχεται Πάσχααααααααααααααααααααα........... ετοιμαστείτε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

"Ονειροπαγίδες" - Μπογιατζόγλου Δήμητρα

Μια νεαρή κοπέλα, η Άννα, μετά από δέκα χρόνια επιστρέφει στο νησί της, για να παραστεί στην κηδεία της μητέρας της, που δολοφονήθηκε. Το γεγονός αυτό θα σταθεί η αφορμή να μάθει η ηρωίδα όλη την αλήθεια για το παρελθόν τόσο το δικό της όσο και της μητέρας της, αλλά και για να γνωρίσει τον έρωτα στο πρόσωπο του κατά πολύ μεγαλύτερού της Μηνά.
Θα καταφέρει τελικά η Άννα να αντιμετωπίσει τις αλλεπάλληλες δολοφονικές απόπειρες εναντίον της, να συμφιλιωθεί με τα ένοχα μυστικά του σκοτεινού παρελθόντος, να αντιταχθεί στους αγγέλους-τιμωρούς του νησιού και να αγαπήσει; Το μέλλον είναι μπροστά της, αρκεί να νικήσει τους δαίμονες που στοίχειωσαν την οικογένειά της.

Ένα καλοστημένο ψυχολογικό θρίλερ με μελετημένη, υπαινικτική ατμόσφαιρα, γεμάτο μυστήριο και προσμονή, σωστές δόσεις σασπένς και πλοκή κινηματογραφική.

«Η ησυχία που ακολουθεί είναι πιο εκκωφαντική και από θόρυβο τουρμπίνας αεροπλάνου. Νιώθει να μην ακούει πια τη μακρινή βουή της Χώρας ούτε το πλάσμα από πάνω της, δεν ακούει καν το σταθερό βόμβο από την πίεση του νερού στο τύμπανο του αφτιού που είναι βυθισμένο. Δεν ακούει ούτε την καρδιά της. Και τότε νιώθει τα χέρια. Το ένα αρπάζει τον ώμο της και το άλλο τυλίγεται γύρω από το πρόσωπό της. Και τα δύο μαζί τη σπρώχνουν προς τα κάτω με μια δύναμη που της φαίνεται παράξενα μεγάλη, σαν να μην ανήκει σε άνθρωπο, σαν τη δύναμη μιας μηχανής».

Ένα βιβλίο που διάβασα πριν το καρναβάλι.. Ένα βιβλίο που τελείωσα σε 2 ημέρες, παρά τις 518 σελίδες του. Καλογραμμένο με αμείωτο ενδιαφέρον.. Διαβάζεις και εκεί που είσαι σίγουρος για τον δολοφόνο, τα πάντα ανατρέπονται.. Ρουφάς τις σελίδες του αγωνιόντας για την πρωταγωνίστρια.. θα ανακαλύψει εγκαίρως τον δολοφόνο της μητέρας της?? θα επιζήσει ύστερα από τις τόσες δολοφονικές επιθέσεις εναντίον της???

Ένα διαφορετικό βιβλίο.. φόνοι. έρωτας, μυστικά, πάθη... έχει από όλα!!!! και όλα αυτά εκτυλίσσονται ολοζώντανα μπροστά σου σαν σε ταινία στον κινηματογράφο!!

Σας το συστήνω ανεπιφύλακτα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

φιλιά πολλά σε όλους σας από την βροχερή Πάτρα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΟΤΑΝ ΠΙΝΩ ΔΕΝ ΟΔΗΓΩ ΠΟΤΕ!ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ-ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ!!!

Βρέθηκα σε ένα κατάστημα, στο διάδρομο με τα παιχνίδια. Με την άκρη του ματιού μου, παρατήρησα ένα αγοράκι γύρω στα πέντε, το οποίο κρατούσε μια κούκλα. Δε σταματούσε να της χαϊδεύει τα μαλλιά και να τη σφίγγει προσεκτικά πάνω του. Αναρωτήθηκα για ποιον προοριζόταν αυτή η κούκλα. Το αγοράκι γύρισε κάποια στιγμή προς την κυρία που βρισκόταν πλάι του: «Θεία μου, είσαι σίγουρη ότι δε μου φτάνουν τα λεφτά;» Η γυναίκα του απάντησε χάνοντας κάπως την υπομονή της: «Είπαμε ότι δεν έχεις αρκετά λεφτά για να την αγοράσεις.» Έπειτα, η θεία του του ζήτησε να μείνει εκεί και να τον περιμένει για λίγο, κι εκείνη έφυγε βιαστικά. Το αγοράκι κρατούσε ακόμη στα χέρια του την κούκλα. Τελικά, κατευθύνθηκα προς το παιδί και το ρώτησα σε ποιον ήθελε να δώσει την κούκλα. «Αυτή την κούκλα την ήθελε η αδερφή μου περισσότερο από καθετί για τα Χριστούγεννα. Ήταν σίγουρη ότι θα της την έφερνε ο Άι-Βασίλης.» Του είπα τότε ότι μπορεί και να της την έφερνε, κι εκείνο μου είπε θλιμμένο: «Όχι, ο Άι-Βασίλης δεν μπορεί να πάει εκεί που είναι τώρα η αδερφή μου... Πρέπει να δώσω την κούκλα στη μαμά μου να της την πάει.» Τα μάτια του ήταν πολύ θλιμμένα ενώ έλεγε αυτά τα λόγια. «Πήγε να συναντήσει τον Χριστούλη. Ο μπαμπάς λέει ότι και η μαμά θα πάει να συναντήσει το Χριστούλη σε λιγάκι. Έτσι, σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να πάρει την κούκλα μαζί της και να την πάει στην αδερφούλα μου.» Η καρδιά μου πήγε να σταματήσει. Το αγοράκι σήκωσε το βλέμμα προς εμένα και μου είπε: «Είπα στον μπαμπά να πει στη μαμά να μη φύγει αμέσως. Ζήτησα να περιμένει μέχρι να γυρίσω από το μαγαζί.» Μετά, μου έδειξε μία φωτογραφία που απεικόνιζε το ίδιο το αγοράκι μέσα στο κατάστημα να κρατάει την κούκλα, και μου είπε: «Θέλω η μαμά να πάρει κι αυτή τη φωτογραφία μαζί της, για να μη με ξεχάσει. Την αγαπάω τη μαμά και δε θέλω να μ'αφήσει, αλλά ο μπαμπάς λέει ότι πρέπει να πάει μαζί με την αδερφούλα μου.» Ύστερα, χαμήλωσε το κεφάλι του κι έμεινε σιωπηλό. Έψαξα στην τσάντα μου κι έβγαλα από μέσα ένα μάτσο χαρτονομίσματα και ρώτησα το αγοράκι: «Τι λες να μετρήσουμε τα λεφτά σου μια τελευταία φορά για να σιγουρευτούμε;» Εκείνο απάντησε: «Εντάξει, όμως πρέπει να βγουν αρκετά.» Έριξα κρυφά κάποια χρήματα μαζί με τα δικά του και αρχίσαμε το μέτρημα. Έφταναν με το παραπάνω για την κούκλα. Περίσσευαν κιόλας αρκετά. Το αγοράκι ψιθύρισε: «Ευχαριστώ Χριστούλη που μου έδωσες αρκετά λεφτά.» Έπειτα με κοίταξε και είπε: «Είχα ζητήσει από το Χριστούλη να κάνει να έχω αρκετά λεφτά για ν'αγοράσω την κούκλα και η μαμά μου να μπορεί να την πάει στην αδερφούλα μου. Εκείνος άκουσε την προσευχή μου. Ήθελα να έχω αρκετά λεφτά για ν'αγοράσω και ένα λευκό τριαντάφυλλο για τη μαμά, όμως δεν τόλμησα να του το ζητήσω. Εκείνος μου έδωσε αρκετά λεφτά για ν'αγοράσω την κούκλα και το λευκό τριαντάφυλλο. Ξέρετε, αρέσουν πολύ τα λευκά τριαντάφυλλα στη μαμά...» Λίγα λεπτά αργότερα, η θεία του ξαναγύρισε, κι εγώ απομακρύνθηκα σπρώχνοντας το καροτσάκι μου. Τέλειωνα τα ψώνια μου με ένα συναίσθημα εντελώς διαφορετικό από ότι όταν τα άρχιζα. Δεν μπορούσα να βγάλω απ'το μυαλό μου το αγοράκι. Μετά θυμήθηκα ένα άρθρο στην εφημερίδα, λίγες μέρες πριν, που μιλούσε για έναν οδηγό σε κατάσταση μέθης που είχε χτυπήσει ένα αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε μια νεαρή γυναίκα με την κόρη της. Το κοριτσάκι είχε πεθάνει ακαριαία και η μητέρα ήταν σοβαρά τραυματισμένη. Η οικογένεια έπρεπε να αποφασίσει εάν θα της διέκοπταν την αναπνευστική στήριξη... Να ήταν άραγε η οικογένεια του μικρού αγοριού; Δυο μέρες μετά, διάβασα στην εφημερίδα ότι η νεαρή γυναίκα ήταν νεκρή. Δεν μπόρεσα να μην πάω ν'αγοράσω ένα μπουκέτο λευκά τριαντάφυλλα και να βρεθώ στην αίθουσα όπου εκθέταν τη σωρό της. Ήταν εκεί και κρατούσε ένα όμορφο λευκό τριαντάφυλλο στο χέρι της, μαζί με μία κούκλα και τη φωτογραφία του μικρού αγοριού από στο κατάστημα. Έφυγα από την αίθουσα κλαίγοντας και με την αίσθηση ότι η ζωή μου θα άλλαζε για πάντα. Η αγάπη που είχε αυτό το αγοράκι για τη μαμά του και την αδερφή του ήταν τόσο μεγάλη, και μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου ένας μεθυσμένος οδηγός του τα πήρε όλα μακριά.... Τώρα έχεις δύο επιλογές: 1) Να στείλεις το μήνυμα αυτό στους φίλους σου. 2) Να προσποιηθείς ότι δεν το διάβασες και ότι δε σε άγγιξε. Αν το στείλεις, ίσως εμποδίσεις κάποιον από το να οδηγεί ύστερα από κατανάλωση αλκοόλ, και ίσως να επαναπροσδιορίσεις μέσα του την αντίληψή του περί ζωής. ΙNVITE ALL YOUR FRIENDS!

το διάβασα και θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας... όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε την "ζούγκλα" που ζούμε..."παράδεισο"........ καλημέρα και καλή εβδομάδα σε όλους!!!!!!!!

καρναβάλι ήταν και πέρασε!!!!!!!!!!!!!!!

πέρασα τέλεια..........................


παρέλαση Κυριακής....
παρέλαση Σαββάτου..






Σάββατο βράδυ.. πάρτυ στο teatro!! οι σοκολατορίχτες μας...σε μεγάλα κέφια!!!!!!!!!

Κυριακή βράδυ..μετά την παρέλαση.. και μέχρι τις 08,00 το πρωί της Κ.Δευτέρας!!

και του χρόνου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

καλή Σαρακοστή να έχουμε!!!