Μία νύχτα ακόμη - Κώστας Κρομμύδας

Ένα ακόμα βιβλίο του αγαπημένου μου Κώστα κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες..
Ένα βιβλίο γραμμένο σε πρώτο γυναικείο πρόσωπο, με απόλυτη επιτυχία.. Σαν Ισμήνη λοιπόν, μας παίρνει από το χέρι να ζήσουμε μαζί της, τους πιο δύσκολους μήνες της ζωής της.. με δύναμη, πείσμα και θέληση για ζωή... 
Είναι αυτό το ένα λεπτό στην ζωή μας , που φθάνει να ανοιγοκλείσουμε τα μάτια μας, για να συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχει ζωή και πέρα από τα μέχρι τώρα δεδομένα του μυαλού μας.. 

Είναι αυτό το "θα" που αφήνουμε για αύριο , και το αύριο έρχεται και φεύγει και το "θα" μεταφέρεται στην επόμενη ημέρα, και στην επόμενη και στην επόμενη.. και έτσι η λίστα με τα "θα" μεγαλώνει.. STOP DOING TO-DO LISTS.. λέει η σύγχρονη επιστήμη και έχει τόσο δίκιο..
Όλοι ονειρευόμαστε το μέλλον και ξεχνάμε να ζήσουμε το τώρα.. όταν όμως έρθει το "μέλλον" δεν είναι τίποτε περισσότερο από "τώρα".. 

Το βιβλίο αυτό , με πήγε πίσω στα ταξίδια μου σε Αφρική, Ινδία και Νεπάλ.. εκεί όπου δεν μετράει ο χρόνος , ούτε τα υλικά αγαθά.. αλλά το τώρα.. Θυμάμαι στο Νεπάλ, κάθε βράδυ πριν το φαγητό , μαζευόμασταν όλοι σε έναν κύκλο και συζητούσαμε ένας προς έναν , για ποιο πράγμα είμασταν ευγνώμονες την ημέρα που πέρασε.. ήταν τόσο λυτρωτικό... στην δική μας καθημερινότητα , ποιος κάνει αναδρομή στην ημέρα, ποιος κάνει απολογισμό να τσεκάρει αν όλα όσα σκέφτηκε το πρωί τα έκανε , ή τον ρούφηξε η καθημερινότητα.. ποιος ασχολείται να βρει ακόμα και κάτι ασήμαντο που τον έκανε όμως να χαμογελάσει , να αισθανθεί ζωντανός ...

Αυτό το βιβλίο μας μιλάει για το δέσιμο της οικογένειας , την έννοια της φιλίας.. αγαπημένα θέματα του συγγραφέα..
Ένα ταξίδι στην μαγευτική Ιταλία , και στους κρυμμένους θησαυρούς της για τους πολλούς.. ένα ταξίδι μουσικό.. ένα ταξίδι οι σελίδες του, με πολλά χρώματα, άλλοτε μαύρα, άλλοτε άσπρα, κόκκινα του πάθους , κίτρινα της ελπίδας και πράσινα της τύχης... όχι όμως πένθιμο μωβ... Μία Ίσμήνη που γίνεται δυνατή και ακολουθεί το ένστικτο της για ζωή.. που αποφασίζει να πάρει την ζωή στα χέρια της και να γεμίσει την καρδιά και τη ψυχή της με ότι την ευχαριστεί κάθε λεπτό της ζωής της ...

Δεν θα πω τίποτε πιο συγκεκριμένο γιατί θέλω ο καθένας να το βιώσει με τον δικό του τρόπο... θα πω μόνο πως η Χολι κατοικεί στην καρδιά μου !

Δεν έκλαψα με αυτό το βιβλίο οφείλω να ομολογήσω , με μόνη εξαίρεση εκείνο το δώρο στα γενέθλια των 10... προβληματίστηκα όμως πολύ και αυτό το θεωρώ μεγάλο θησαυρό ....