Μία περίεργη ημέρα....

Εχθές το πρωί περπατούσα στο κέντρο της πόλης.. Στην συγκεκριμένη γωνία , η ίδια γιαγιούλα..




Να κοιτάει πάντα τις πλάκες του πεζοδρομίου έχοντας δειλά απλώσει το χέρι της.. από την πρώτη φορά που την είδα, έσκυψα και της έδωσα χρήματα. Από τότε όποτε περνάω από εκεί την ψάχνω πάντα. Οι ευχές που κάθε φορά βγαίνουν από το στόμα της πέρα για πέρα αληθινές, ευχές καρδιάς.. (κάτι που χρειάζεται περισσότερο στην σημερινή κοινωνία).

Μία γιαγιούλα, ευγενική, καλοβαλμένη, καθαρή, με τα άσπρα της μαλλάκια μαζεμένα κότσο..

Εχθές ήταν και άλλη μία κυρία εκεί, και μιλούσαν και κλάιγανε. Όταν πλησίασα το πρόσωπο της γιαγιούλας σαν να φωτίστηκε λίγο. Η άλλη κυρία με ρώτησε κατευθείαν "ξέρεις τι αρχοντογυναίκα ήταν? την ξέρω πολλά χρόνια"
Τότε η γιαγιούλα ξέσπασε σε λυγμούς και τα λόγια έφυγαν αβίαστα "πέθανε ο άντρας μου, πέθανε ο γιος μου, και η κόρη μου πήδηξε από το μπαλκόνι. Μου άφησε δύο μωρά παιδιά.. να τα αφήσω να τα πάρουν τα ορφανοτροφεία? Το ένα έχει επιληψία πρέπει να κάνει εγχείρηση, προσπαθώ να μαζέψω λεφτά, να φάμε, για γιατρούς"

"γιαγιούλα γιατί δεν πας σε μία εκκλησία, σε ένα κανάλι? τόσους βοηθάνε?" Μόνο αυτό κατάφερα να ψελίσω..

Η απάντηση μία και καθηλωτική "ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ. Και εδώ που κάθομαι ντρέπομαι.. αλλά των παιδιών σου τα παιδιά είναι δυό φορές παιδιά σου, δεν μπορώ να τα αφήσω"

Δεν μπόρεσα να πω τίποτα άλλο... έφυγα... με βήματα αργά και την καρδιά να χτυπάει περίεργα.. με σκέψεις πολλές...

Σχόλια

  1. Γεύση ζωής το σημερινό σου ποστ...
    Τις πιο ανοιξιάτικες καλημέρες μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τι γλυκειά γιαγιούλα όντως...Ακούγοντας και βλέποντας τέτοιες πραγματικότητες, βοηθάς όσο μπορείς. Λαμπαδούλες και σοκολατένια για τα παιδάκια, μέρες που έρχονται. ΔΕΝ κοστίζουν τίποτα και όσο να΄ναι άλλη η χάρη τους από των χρημάτων.

    Ξέρεις τί μου κάνει εντύπωση; Που οι περισσότεροι άνθρωποι στάζουν βρισιές και κατάρρες. Ευλογία οι ευχές στην ύπαρξη μας.Ας τις πληθύνουμε, ε; :)))))))))))))))))))))

    Σου εύχομαι Τέλεια Μέρα και Ακόμα πιο Τέλειο Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χαρά μου, μήπως πρέπει κάτι να κάνουμε γι αυτή τη γυναίκα; Αν μπορούσες εσύ ν'απευθυνθείς κάπου να την βοηθήσουν ή να κάναμε έναν έρανο εδώ μέσα, έτσι για να προσφέρουμε κάτι τώρα που είναι άγιες μέρες, τι λες; Εγώ πάντως θα ήθελα να βοηθήσω, να στείλω κάποια χρήματα αν γίνεται, πες μου πώς μπορούμε να το κάνουμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αχ, το ίδιο μου είχε συμβεί με έναν παππού χρόνια πρίν. Μου θύμισε τον παππού μου! Έφυγα και δεν του έδωσα και με απασχολούσε τόσο πολύ που ξαναγύρισα. Πέρναγα πολλές φορές από τότε, μέχρι που κάποια στιγμή ο παππούς δεν ήταν πια εκεί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Φοβερές καταστάσεις , ξέρω καλή μου κι εγώ κάτι τέτοιες ιστορίες που θα σε αφήσουν άφωνη μα και την ε΄χω πάθει κι όλας όταν κάποια που φαινότανε έτσι ήταν εντελώς διαφορετικιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αχ βρε Ζαχαρένια μου, πόνεσε η καρδιά μου τώρα!
    Συμφωνώ με την Μαρία, οτιδήποτε μπορούμε να κάνουμε για την γιαγιούλα, πες μας.
    Εστω και λίγο ο καθένας, κάποια ανακούφιση θα είναι γι αυτήν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. αχ αυτα είναι τα ζόρια... Μπράβο της πάντως αν είναι έτσι όπως τα λέει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Kalhmera! den xreiazetai nomizo na po to poso me agikse auth h istoria. Nomizo oti prepei na kanoume kati. Tha mporouses na vreis kapoio thlefono?
    Filia Vasiliki

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΠΕΡΑΣΑ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ.
    ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!! ΠΙΟ ΓΛΥΚΑ ΑΠΟ ΤΣΟΥΡΕΚΙΑ,ΠΙΟ ΓΕΡΑ ΑΠΟ ΑΒΓΑ,ΠΙΟ ΤΥΧΕΡΑ ΑΠΟ ΑΡΝΙΑ :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Γεια σου και καλώς σε βρίσκω!
    Πολύ ωραίο το μπλογκ σου, σχολιάζω εδώ γιατί με άγγιξε αυτή η ιστορία!
    Εκ πεποιθήσεως δε δίνω χρήματα ποτέ στο δρόμο...η συγκεκριμένη ιστορία όμως με έκανε να αναθεωρήσω, τώρα πια δεν ξέρω αν κάνω καλά....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις