Ατομική μου ενέργεια..

Ατομική μου ενέργεια

κι ανάσα μου στα χείλη

την πρώτη ουσία, την αρχή,

σηκώστε με να δω

Όχι από περιέργεια,

μα δε χωράω στην ύλη

κι ετούτη η ψεύτρα η εποχή

την έχει για θεό!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Καλημέραααααααααα...

Εχθές είχα την τύχη να βρεθώ σε έναν από τους πιο ωραίους χώρους στην Πάτρα και να απολαύσω μία εξαίσια συναυλία...

Δύο πραγματικές κυρίες με λευκά ρούχα.. η σκηνή ήταν μικρή για να χωρέσει το μέγεθος της αξίας τους.

Δεν θέλω να πω πολλά..γιατί όλοι τις γνωρίζετε..

Μία Αρβανιτάκη, αέρινη, με φωνή μεταξένια, εναρμονισμένη απόλυτα με τον ήχο.

Μία Γαλάνη σε μεγάλα κέφια.. να ζει τον κάθε στίχο.. να απολαμβάνει το κάθε χειροκρότημα.

Αισθάνθηκα η μία να σέβεται το "μέγεθος" της άλλης.. Φαινόταν στον τρόπο που στεκόντουσαν δίπλα δίπλα.. Στο βλέμμα τους.. Όχι κόντρες , μίση και αλληλοσπαραγμοί..

Δεν ήταν διαγωνισμός επικράτησης αλλά μία από κοινού προσπάθεια να ευχαριστήσουν το κοινό που βρέθηκε στο αρχαίο κάστρο της Πάτρας, σε έναν Ελαιώνα.. και πιστέψτε ο κόσμος ήταν υπερβολικά πολύς!!!!! Η Γαλάνη δεν δίστασε , όταν ζεστάθηκε, να δέσει στο κεφάλι της ένα μαντήλι.. χωρίς λεπτό να σκεφτεί αν θα είναι όμορφη... Το χαμόγελο δεν υπήρχε δευτερολέπτο που να σβήσει από τα χείλη τους!!!

Λάτρεψα για ακόμα μία φορά το σαξόφωνο..
Δεν ξέρω πιο τραγούδι ξεχώρισα.. τα γαλάζια σου γράμματα, δυο μέρες μόνο, τα στερεότυπα, της καληνύχτας τα φιλιά, με το ίδιο μακό, τα κορμιά και τα μαχαίρια... δεν ξέρω.... όλα μου άρεσαν όλα με μάγεψαν.......

Εγώ προσωπικά τις ευχαριστώ......................