βιβλία!!

καλησπέρα πέρα για πέρα!!!

Το 2014 μετράει ήδη 16 ημέρες... τι κι αν μας έχουν ματιάσει.. εμείς χαμογελάμε, και προχωράμε μπροστά.. φάση είναι θα περάσει.. και τότε όλα θα είναι και πάλι ήρεμα , και όμορφα..!!!! χαμογελάμε και περιμένουμε λοιπόν..τα καλύτερα που σίγουρα έρχονται!!!!

Τις ημέρες των εορτών διάβασα κάποια βιβλία.. για 3 από αυτά θα σας μιλήσω σήμερα..

Το πρώτο είναι της Ναταλίας Γερμανού - Έτσι για χάρη σου

Μου άρεσε πολύ η αφιέρωση στην πρώτη σελίδα.. "στον πατέρα μου που με έμαθε να ζω κι όχι απλώς να επιβιώνω.."

Στον πρόλογο διαβάζω την άποψη της συγγραφέως για την ίδια , ότι πάντα έγραφε καλές εκθέσεις, και ότι ο μπαμπάς της την πίεζε να γράψει!!! Ενθουσιάστηκα .. περίμενα κάτι εξαίσιο.. γνωρίζοντας και τον ανατρεπτικό και προοδευτικό χαρακτήρα της Ναταλίας!!!

Το βιβλίο αυτό είναι καλογραμμένο, έχει μία ιστορία με μία πλοκή που ομολογώ ότι δεν αφήνεις εύκολα από τα χέρια σου αφού το συναίσθημα της περιέργειας σε κατακλύζει.. μέχρι εκεί..

Δεν πέθανα, δεν ενθουσιάστηκα.. περιμένω το επόμενο βιβλίο της με μεγάλη περιέργεια!!!

Το δεύτερο είναι το "Ψηλά τακούνια για πάντα" της Ιουστίνης Φραγκούλη

Αχ πόσο την αγαπώ αυτήν την συγγραφέα.. κι ας μην την έχω γνωρίσει από κοντά αισθάνομαι να την ξέρω.. Διαβάζοντας το βιβλίο αυτό.. σιγουρεύτηκα , την γνωρίζω!!!!

Λίγα λόγια για το βιβλίο τώρα... πρόκειται για μία ιστορία μίας παρέας κοριτσιών στην Λευκάδα.. κορίτσια με σχολικές ποδιές και όνειρα..Πως τα αλλάζει όλα η ζωή!! Σε μία στιγμή.. και η κάθε μία τους καλείται να ζήσει, να επιβιώσει, να προχωρήσει.. Όσο μακριά κι αν βρίσκονται , η φιλία τους και η αγάπη τους ζει μέσα τους... Η γυναικεία φιλία είναι το θέμα αυτού του βιβλίου.. μία δυνατή φιλία, με γερές βάσεις.. που ίσως για λίγο να φαίνεται ότι χάνεται... λάθος.. υπάρχει και είναι το ίδιο δυνατή όπως όταν γεννήθηκε... 

Ένα βιβλίο πάρα πολύ καλά γραμμένο.. που ζωντανεύει τους χαρακτήρες των κοριτσιών μπροστά μας.. σκιαγραφεί τα όνειρά τους και ξεγυμνώνει την πραγματικότητα της καθημερινότητας τους...

Διαβάστε το....οπωσδήποτε!!

Το 3ο βιβλίο λέγεται "Η ΖΩΗ ΠΟΥ ΕΛΕΙΠΕ" του Κώστα Κρομμύδα

Ένα βιβλίο που ο τίτλος του αλλά και η ευγένεια του συγγραφέα ήταν 2 βασικοί λόγοι για να το αγοράσω.. Ξέροντας την επιθυμία μου αυτή , το βιβλίο ήρθε σε εμένα δώρο στην αλλαγή του χρόνου από τις ανιψούλες μου..

Με ταξίδεψε πίσω .. στις ιστορίες της γιαγιάς και του παππού για την κατοχή.. τα δύσκολα χρόνια , θυμήθηκα την γιαγιά όταν μας έλεγε ότι είχαν πιάσει τον παππού μου οι Γερμανοί και λίγο πριν τον εκτελέσουν εμφανίστηκε ένας Γερμανός που μετέφρασε σωστά τις απαντήσεις που έδινε και γλύτωσε, αφού μέχρι εκείνη την στιγμή μετέφραζε ένας συγχωριανός του αν δεν κάνω λάθος, ότι ήθελε.. παλικάρι ο παππούς μου!!

 Ένα απόγευμα ήταν αρκετό για να βουτήξω βαθιά.. να ρουφήξω τις λέξεις μία μία και να ζήσω μαζί με τους ήρωες.. Τα συναισθήματα που σου προκαλεί είναι πολλά και έντονα.. πότε χαρούμενα, πότε όχι.. η περιέργεια μεγάλη για την συνέχεια...  Το βιβλίο σε μεταφέρει ξεκάθαρα στην Κατοχή και ταυτόχρονα σε επαναφέρει στο τώρα.. μιλάει για την Αγάπη, αυτό το συναίσθημα που όλοι το αναφέρουμε λίγοι όμως το έχουμε βιώσει τόσο αληθινά.. για 2 μεγάλους έρωτες.. από αυτούς που σπάνια συναντάς.. 1 τότε , 1 τώρα.. πολλά κοινά στοιχεία.. και πάντα ένα κομμάτι της ιστορίας να λείπει!

Διαβάζεις ξέροντας ότι είναι αληθινή ιστορία και αυτό σε κάνει να βουτάς πιο βαθιά, να ταυτίζεσαι, να συμπάσχεις.. Μας ταξιδεύει σε ένα νησί, που ποτέ δεν αναφέρθηκε το όνομά του στο βιβλίο για ευνόητους προφανώς λόγους.. Σε ένα ελληνικό νησί του τώρα.. με θέα την θάλασσα, με καλοκάγαθους φιλόξενους νησιώτες, με σπηλιές, μύθους, αλήθειες... Μας ταξιδεύει όμως και στο ίδιο νησί του τότε.. της Κατοχής, της υποταγής, της εξαθλίωσης.. μιας περιόδου δύσκολης που δεν ζήσαμε, αλλά διαβάζουμε , ακούμε και ίσως μπορούμε λίγο να φανταστούμε.. 

Ομολογώ ότι ζήλεψα το πρωινό της κ.Θέκλας σε εκείνο το μπαλκόνι με θέα το απέραντο γαλάζιο της ελληνικής θάλασσας.. θα ήθελα να συναντήσω τον γέροντα στον Άγιο Μάμα.. να βρεθώ για λίγο στην σπηλιά της Σιωπής..

Πήγα όμως και πίσω .. στην Κατοχή.. και ήταν σαν να ήμουν κρυμμένη και παρακολουθούσα με κομμένη την ανάσα τον λιθοβολισμό του Μανώλη από τους συγχωριανούς του. Την άτακτη φυγή της Ελένης άθελα της.. Τα τρομαγμένα βλέμματα των παιδιών στο σχολείο!! Να δω το ρολόι που κρατούσε η Ελένη στα χέρια της μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής της!!

Δεν θέλω να σας πω πιο πολλά, να μην προδώσω κάτι σημαντικό..

Το βιβλίο είναι πολύ καλογραμμένο.. αν και αναπτύσσει ταυτόχρονα 2 ιστορίες δεν μπερδεύεσαι πουθενά.. από τις λέξεις του ξεπηδούν συναισθήματα που θα σε κάνουν να το λατρέψεις όπως εγώ..

Το συστήνω ανεπιφύλακτα....

Σας φιλώ γλυκά όλους.. καλό ΣΚ!!!!!!!!!!!!!!!!!!