Νοστιμότατο !!

  Ιδιαίτερο Καρναβάλι φέτος.. Πρώτη φορά που δεν θα βγω στους δρόμους να τρέχω , να χορεύω ασταμάτητα, να αγκαλιάζω φίλους, και να γελάω.. Περίεργα συναισθήματα.. Είναι αυτό που εμείς εδώ στην Πάτρα , ορίζουμε σαν τρόπο ζωής.. που δεν απαιτούμε εσείς οι «άλλοι» να καταλάβετε, και σε κάθε περίπτωση είναι αυτό που όσο και να προσπαθήσει ο οποιοσδήποτε δεν θα μπορέσει να αντιγράψει.. Κάθε χρόνο κάνουμε μία ευχή «ΚΑΙ του χρόνου μπούλες».. φέτος λοιπόν δεν υπάρχει ΚΑΙ, αφού φέτος δεν θα ντυθούμε μπούλες καθώς αυτός ο ιός είχε άλλα σχέδια για εμάς… Εδώ λοιπόν ζούμε σε ρυθμούς ενός ιδιότυπου καρναβαλιού.. ενός καρναβαλιού που ονειρεύτηκε μία ομάδα αγνών, ρομαντικών και αθεράπευτα καρναβαλιστών.. το όνομα αυτής « του χρόνου μπούλες».. η ιδέα?   «Η ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ».. μία παρέλαση από όλους εμάς , χωρίς εμάς.. μία παρέλαση covid free , γεμάτη χρώματα , αγάπη , όνειρα και φαντασία.. Καρναβαλιστές στην θέση των καρναβαλιστών… Μία ξύλινη κούκλα 35 cm , γυμνή.. που θα την ντύσει η φα

 Φίλοι μου ,  καλή εβδομάδα.. Ένα Σαββατοκύριακο , καραντίνας ακόμα στον "λογαριασμό" μας... Ένα ΣΚ με 2 πολύ καλές μου φίλες μετά από πολύ πολύ καιρό!!!  Ήρθαν με φορτωμένα τα χέρια, λόγω της γιορτής μου.. τι άλλο πέρα από λατρεμένα βιβλία.. Γιατί ως γνωστόν δώσε μου βιβλία ή λουλούδια και θα με πας στον ουρανό...    Είχα μαγειρέψει και φάγαμε, ήπιαμε , και γελάσαμε πολύ.. Μετά ασχοληθήκαμε με ένα challenge για το #πατριΝΟ_καρναβάλι_2021..και ήταν 2 ώρες γεμάτες γέλια, φωτογραφίες και εικόνες που ερχόντουσαν στο μυαλό από παλιότερες χρονιές!!  Στην επόμενη ανάρτηση θα σας πω πολλά για το φετινό καρναβάλι , και πως δημιουργούμε αναμνήσεις έστω από μακριά... Τώρα είναι η ώρα να μπω στο εργαστήρι , να φτιάξω την δική μου κούκλα για την #παρέλαση_των_ονείρων , γιατί τα όνειρα δεν νοσούν και η φαντασία δεν έχει όρια.. Σας φιλώ... Να έχουμε όλοι μία όμορφη εβδομάδα δημιουργική , χωρίς γκρίνιες και μιζέριες..

  Και έτσι απλά,  σε ένα ψυχρό κελί μιας φυλακής η Φιρντάους εξομολογείται τη ζωή της στην συγγραφέα, γνωστή και ως Σιμόν Ντε Μποβουάρ του Αραβικού κόσμου, λίγες ώρες πριν την εκτέλεσή της.. έχοντας ήδη αρνηθεί να ζητήσει χάρη από ένα σύστημα που η ίδια αρνείται να γίνει μερος του  από την ημέρα που γεννήθηκε.. η Αλ Σααντάουι καταγράφει την εξομολόγηση της ακριβώς όπως την αφηγείται.. σκληρά,  χωρίς ίχνος φτιασιδώματος.. καταγράφει την ζωή μιας γυναίκας σε έναν κόσμο που ποτέ δεν την αποδέχθηκε αφού παντού υπήρχε ένα αρσενικό να την υποβιβαζει, να την απορρίπτει, να την χρησιμοποιεί... Μια ζωή που χωράει σε λίγες σελίδες αλλά σε κανένα μυαλό,  σε καμία συνείδηση... Μια Φιρνταους συνειδητοποιημενη ότι η ζωή τελειώνει, αφού δεν θα γίνει ποτέ καλύτερη.. μια επιλογή ζωής που λίγοι θα άντεχαν... Όπως λέει και η Φιρντάους: Το δέρμα μου είναι μαλακό, η καρδιά μου είναι σκληρή και το δάγκωμα μου θανατηφόρο. Σαν του φιδιού. Η ζωή είναι φίδι. Αν το φίδι αντιληφθεί πως δεν είσαι φίδι, θα σε δαγκώ