Ελαφόνησος.. ένας παράδεισος!!!

καλό μήνα σε όλους... 

το καλοκαίρι είναι εδώ για τα καλά....

και ναι λοιπόν.. χάθηκα για λίγο... όμως είμαι εδώ... γεμάτη, χαρούμενη, ξεκούραστη!!!!

Τις ημέρες που μας πέρασαν βρέθηκα στην Ελαφόνησο για τον γάμο μιάς φίλης... Μεγάλο το ταξίδι.. αλλά αξίζει!!! Ο παράδεισος λοιπόν απέχει κάποιες ώρες αλλά αξίζει... Το νησί μικρό, ήσυχο , τα χρώματα των νερών απερίγραπτα.. 

Ο γάμος ένα παραμυθένιο πάρτυ... όλα ήταν τόσο υπέροχα... Το συμπέρασμα όλων μας? σαν να ζούσαμε και πάλι την 5ήμερη.. κάποια ξενοδοχεία αποκλειστικά μόνο για τους καλεσμένους.. μόνο γέλια, πειράγματα, καλή διάθεση παντού.. ευκαιρία για νέες γνωριμίες.. καινούριες φιλίες.. 

Στο δωμάτιο μας περίμεναν γλυκά κεράσματα, μία φωτογραφία από την Ελαφόνησο και ένα στεφανάκι χειροποίητο με κοχύλια δείγμα ευχαρίστησης του ζευγαριού για την παρουσία μας στο νησί...

το άρθρο που ακολουθεί είναι όλα όσα ζήσαμε μέσα από τα μάτια μιας καλεσμένης!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! http://www.fayscontrol.gr/elafonisos-opos-tin-gnorisa/

Νόμιζα πως όλες αυτές οι εικόνες της Ελαφονήσου που κάνουν τον γύρω του κόσμου και του pinterest είναι αποτέλεσμα διαστροφικά ταλαντούχων φωτογράφων, του πανάκριβου φωτογραφικού εξοπλισμού τους, παιχνιδιών του photo shop, ή αμετανόητων εραστών του νησιού και της παραλίας του Σίμου, που για κάποιον λόγο πάντα βρίσκεται σε σύγκριση με τις αντίστοιχες παραλίες των Μαλδίβων…Δεν μπορούσα να πιστέψω πως όλη αυτή η ομορφιά είναι αληθινή…

Είναι…Δεν χρειάζονται ειδικοί φακοί για να απαθανατίσουν όλα αυτά τα χρώματα τουγαλάζιου, του μπλε, του σμαραγδιού και του πράσινου που καταλήγουν στονολόλευκο βυθό και αγκαλιάζονται μεταξύ τους έως να συναντήσουν τον ορίζοντα, ούτε μαθήματα φωτογραφίας για να αποτυπώσεις το μεγαλείο της ατελείωτης άμμου…Θάλασσα σμαραγδένια, λεπτή αμμουδιά σε χρυσόλευκο χρώμα, αμμόλοφοι που φτάνουν τα δέκα μέτρα, κρίνοι της θάλασσας και θαλασσόκεδρα παντού…

Δεν είχα επισκεφτεί ποτέ ξανά στο παρελθόν την Ελαφόνησο, και κάποια προειδοποιητικά μηνύματα από φίλους μιλούσαν συνέχεια για το πως ήταν στο παρελθόν, δεν ήταν ενθαρρυντικά για το παρόν της, ενώ το μέλλον της ανήκει -λένε- σε ξένα χέρια. Δεν μπορώ να διαφωνήσω μαζί τους μιας και δεν γνωρίζω το μοναχικό παρελθόν με τις παρθένες παραλίες, όμως αυτό το Σαββατοκύριακο που μόλις μας άφησε, εγώ ανακάλυψα τον παράδεισο… Και κολύμπησα στις ομορφότερες παραλίες που έχω κολυμπήσει ποτέ στη ζωή μου. Και η σύγκριση με τις Μαλδίβες -μιας και έχει τύχει να τις έχω επισκεφτεί δύο φορές- είναι τελείως άδικη. Για τις Μαλδίβες φυσικά…Τα νερά και οι παραλίες της Ελαφονήσου είναι ασύγκριτα πιο όμορφα, όπου κι αν ταξίδεψα, πουθενά δεν συνάντησα ομορφότερα νερά, από αυτά της παραλίας του Σίμου…

Η διαδρομή προς το νησί είναι μακρινή, συχνά εκνευριστική, ενώ η σήμανση δεν σε βοηθάει καθόλου…Και οι πρώτες εικόνες που θα αντικρίσεις από τα κτίσματα του χωριού, σε απογοητεύουν. Άναρχα χτισμένα σπίτια, χωρίς ιδιαίτερη αισθητική rooms to let καιμαγαζιά, όσο το στιλ Πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής μπερδεύεται άκομψα με της Κυκλαδίτικης, της Ρουμελιώτικης, της αστικής… Όταν φτάσεις -επιτέλους- όμως, και παραγγείλεις την πρώτη Κακαβιά στον Νταγιαντά, δεν μπορείς να μην προσέξεις όλα τα μπλε του κόσμου να συναντιούνται στο βλέμμα σου…

Και σε κάθε περίπτωση, η φιλοξενία και η μαγειρική της κυρά Βούλας στου Μέντη, θα σου μείνουν χαραγμένα στο μυαλό, μέχρι να ξανά πας…Ένα ψάρι -πιο φρέσκο δεν γίνεται- παραγγέλνεις, ένα σωρό σπιτικές λιχουδιές σου προσφέρει μέχρι αυτό να ψηθεί…

Αν βρεθείτε στην Ελαφόνησο, να πάτε να φάτε στου Μέντη! Πιο φρέσκα ψάρια, πουθενά αλλού…

Με την οικοδέσποινα του Μέντη, την κυρά Βούλα που θα σε φυλέψει όλα τα καλούδια της, θέλεις δεν θέλεις….

Χώρες και χωριά νησιώτικα έχω συναντήσει πολύ πιο γραφικά, θάλασσα και παραλίεςκαλύτερες, πουθενά…

Συντροφιά στην παραλία του Σίμου, το τελευταίο Μυθιστόρημα της φίλης μου Κατερίνας Πλουμιδάκη “Άντρες έχουμε…γυναίκες ψάχνουμε!”, το τελευταίο τεύχος του Close Up, και το άρωμα της Χριστίνας Μήτση “Μ” με αρώματα από μανταρίνι, lime και βασιλικό…

Πουθενά αλλού…

Καλύτερη ευκαιρία από τον γάμο του Κώστα και της Αρχοντούλας δεν μπορούσαμε να βρούμε για την πρώτη μας επίσκεψη στο νησί. Ο γάμος του ξαδέλφου μας Κώστα Μπονέλη με την πανέμορφη Αρχοντούλα Λυκούδη στον πολυφωτογραφημένο Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος, ακολουθεί κάθε παράδοση του νησιού…

Οι γονείς του γαμπρού, Ανδρέας και Όλγα Μπονέλη, έξω από την Εκκλησία…

Ο γαμπρός Κώστας Μπονέλης με την μητέρα του, περιμένοντας τη νύφη…

Γάμος στην Ελαφόνησο…

Happy…

Τα κεράσματα έξω από την Εκκλησία, όλα από τα γλυκά χέρια της νύφης…

Η Αρχοντούλα εμπνέεται και δημιουργεί τα καλύτερα γλυκά στην Πάτρα και όχι μόνο…

Στα δωμάτια μας μας περιμένουν γλυκά, μπισκότα και κουραμπιέδες από τα χέρια της νύφης, αντί για γαμήλια τούρτα λουκουμάδες και δίπλες, όπως θέλει το νησί. ΗΑρχοντούλα είναι η καλύτερη στην δημιουργία υπέροχων γλυκών, τα Σπιτικά Γλυκά της Αρχοντούλας είναι κιόλας μύθος…

Η άφιξη της νύφης…

Η εκκλησία είναι διακοσμημένη από αφρόξυλα και κέδρους από την παραλία τηςΠαναγίας, από τα λουλούδια Sempre Viva που αφθονούν, και χρώματα εμπνευσμένα από την υποβρύχια χλωρίδα…Ο πατέρας του γαμπρού έχει φτιάξει ένα ένα με τα χέρια του τα center pieces των τραπεζιών για τους καλεσμένους, χειροποίητα καράβια, μέχρι και οι αριθμοί των τραπεζιών είναι πλεγμένοι στο χέρι με στάχυα…

Κουμπάροι του ζευγαριού είναι η Αριάννα Βελάση και ο γνωστός μπασκετμπολίστας του ΠΑΟΚ, Βαγγέλης Μαργαρίτης…

Το Μυστήριο τελειώνει την ώρα που δύει ο ήλιος…

Να ζήσετε…

Η “Λυμνίτσα” που γίνεται το γαμήλιο γλέντι είναι φωτισμένη αποκλειστικά με κεριά…

Το Βιβλίο των Ευχών…Όλη σας η ζωή ένα Καλοκαίρι…

Art de la table, από τα ξύλα του αφρού, από τα χέρια του πατέρα του γαμπρού…

Πρώτες ξαδέλφες…Όλγα Μπονέλη, Ελμίνα Μπέη

Το ξημέρωμα μας αποκαλύπτει και άλλα χρώματα ανεξερεύνητα ακόμα τηςΕλαφονήσου, εμείς μαγεμένοι τρέχουμε για μία ακόμη φορά στην αγκαλιά των κρίνων της θάλασσας, στη λωρίδα που φαντάζει ως μονοπάτι προς τον ουρανό…

Ευλογημένος τόπος…

Η Ελαφόνησος που αγάπησα…

..τοσο απλά , τόσο όμορφα...η επιστροφή μας ξεκίνησε.. μία γλυκιά μελαγχολία και πολλές όμορφες αναμνήσεις!!

Σας φιλώ όλους.. να είμαστε καλά να περνάμε καλά...

Κώστα - Αρχοντούλα.. να ζήσετε!!!!!!!!!!!!!!