χρόνια πολλά.... να περνάμε καλά..!!!

Καλησπέρα και χρόνια πολλά !!!!!

Τα Χριστούγεννα πέρασαν, έρχεται το τέλος της χρονιάς.. Μιας χρονιάς που είχε από όλα.. γέλια, έρωτες, δουλειά, σεμινάρια, ταξίδια, δημιουργίες... δεν ξέρω αν ήταν άσχημη , καλή, ή κάτι άλλο... ήταν μία χρονιά που την ζήσαμε, κομμάτι της ζωής μας, απόρροια των επιλογών μας και όχι μόνο!!! Το 2015 έρχεται.. με ελπίδες , με όνειρα, με ανυπομονησία... και εμείς εδώ να το ζήσουμε στο έπακρο....

Αύριο έχω τραπέζι κάποιους καλούς φίλους.. η προετοιμασία ξεκίνησε σήμερα... καμιά φορά δεν έχουν σημασία η κούραση, τα έξοδα, η καθημερινότητα που μας παίρνει όλη μας την ενέργεια... η ικανοποίηση που νιώθεις τις ώρες που βρίσκεσαι με αγαπημένα πρόσωπα δεν ανταλάσσεται με τίποτα.. η χαρά που νιώθεις.. τα γέλια που κατακλύζουν το σπίτι σου... η θετική ενέργεια που εισπράτεις.. είναι πολύτιμα!!!

αυτές τις ημέρες εκτός από τις πολλές ώρες δουλειάς , βρήκα την ευκαιρία να διαβάσω και λίγο.. ξεκίνησα και τελειώσα 2 βιβλία..

το πρώτο είναι της αγαπημένης μου Πένυ Παπαδάκη, "αντίο φιλενάδα"

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Η Σοφία γεννήθηκε με τη σφραγίδα της υποχρέωσης στην ψυχή και με ένα μεγάλο ελάττωμα που βόλευε τους γύρω της∙ δεν μπορούσε να αρνηθεί σε κανέναν τίποτε, δεν μπορούσε να πει όχι. Το τίμημα που πλήρωσε ήταν βαρύ, αφού για τις λάθος επιλογές της έχασε ακόμη και την ελευθερία της.

Από την άλλη, η Μαρίνα είπε όχι σε όλα όσα την καταπίεζαν. Όχι στους γονείς, σε μία υποκριτική κοινωνία, σε έναν έρωτα-δυνάστη και στην πιθανότητα να χάσει τη μονάκριβη κόρη της. Το τίμημα ήταν να χάσει κι αυτή, εκτός από την ελευθερία της, και τον ίδιο της τον εαυτό.

Θα ανταμώσουν μέσα στα σκοτάδια, κι όταν τα μάτια τους θα συνηθίσουν, θα μάθουν, άλλοτε βίαια κι άλλοτε με τρυφερότητα, πως το φως που βγάζει η ψυχή είναι πιο δυνατό και πιο ζεστό από του ήλιου. Θα διδαχθούν η μία από την άλλη, θα αντέξουν η μία για την άλλη, θα κλάψουν η μία με την άλλη. Όπως κάνουν μόνο οι φίλες. 

Και εκεί που πίστεψαν πως την κέρδισαν την παρτίδα της ζωής, αυτή θα τους δείξει πως μπλόφαρε, γιατί έκρυβε ένα αντίο στο μανίκι της.

ένα βιβλίο συγκλονιστικό όπως όλα της τα βιβλία.. μιλάει για την γυναικεία φιλία.. και μας φέρνει πιο κοντά στις γυναίκες των φυλακών.. δίνοντας μας μία άλλη διάσταση σε αυτό που μέχρι τώρα έχουμε στο μυαλό μας. Η ηρωίδες του 2 γυναίκες τόσο διαφορετικές που όμως η μία συμπληρώνει την άλλη.. η μία μαχητής , η άλλη θύμα της καλοσύνης της.. που η ζωή τα φέρνει έτσι και βρίσκονται στο ίδιο κελί να ζουν η μία για την άλλη.. μας δίνουν οι ίδιες στοιχεία της ζωής τους χωρίς να "χαρίζονται" στους εαυτούς τους.. μας μιλάει για τους δεσμούς της οικογένειας που δοκιμάζονται αλλά είναι ισχυροί και στο τέλος αντέχουν.. ένα βιβλίο , ένα ταξίδι που αξίζει κανείς να το κάνει...

το δεύτερο βιβλίο είναι το "μια βόλτα στον παράδεισο" της Μαρίας Στεφάνου.

Μια βόλτα στον παράδεισο - Στεφάνου-Κοβιού Μαρία

Στην προσπάθειά της να ορθοποδήσει και να ξεπεράσει το φιάσκο του γάμου της, απογοητευμένη η Ζωή καταφεύγει στη Σαντορίνη. Εκεί γνωρίζει την Άννα, ιδιοκτήτρια πανσιόν, που της προσφέρει δουλειά, και τη Μαργαρίτα, ξαδέλφη της Άννας. Στο νησί την ακολουθούν και οι δύο αγαπημένες της φίλες, η Δανάη και η Βίκυ.

Η μοίρα όμως έχει ένα παράξενο σχέδιο.

Στο μαγευτικό σκηνικό της Σαντορίνης οι πέντε κοπέλες θα μπλέξουν τις ζωές τους, θα βρεθούν αντιμέτωπες με μυστικά και ψέματα, με μίση και πάθη που θα έρθουν στην επιφάνεια και θα γνωρίσουν τον έρωτα εκεί που δεν το περιμένουν. Θα κλάψουν, θα πονέσουν, θα γελάσουν, θα θυμηθούν και, προπάντων, θα αναζητήσουν η καθεμιά το δικό της προσωπικό παράδεισο.

«Έφτασαν τελικά στο πολυπόθητο σημείο, εκεί που ο ήλιος σε λίγο θα τους αποχαιρετούσε.

Ακούμπησαν στο πεζούλι και περίμεναν.

Η Άννα κράτησε την ανάσα της παρατηρώντας το πιο φωτεινό αστέρι του στερεώματος να βυθίζεται σταδιακά ολοένα και περισσότερο μέσα στο νερό. Ο ουρανός άρχισε να αλλάζει χρώματα. Ήταν κόκκινος στην αρχή, έπειτα ακολούθησαν αποχρώσεις του ροζ και του μοβ, ντύνοντας με ένα γοητευτικό μανδύα τη στεριά και, τέλος, τη θάλασσα. Απέμεινε μόνο μια μικρή γραμμή, μονάχα μια ιδέα φωτός, που χάθηκε κι αυτή, την κατάπιε ο χρόνος, η ίδια η φύση, για να κυριαρχήσει το γαλάζιο που βάθαινε καθώς τα δευτερόλεπτα περνούσαν».

 Την συγγραφέα δεν την γνώριζα και το εξώφυλλο ομολογώ ότι δεν μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Ο τόπος διεξαγωγής όμως της ιστορίας, ήταν αρκετός για να το επιλέξω.. η Σαντορίνη.. έχω βρεθεί εκεί και έτσι ήταν πολύ εύκολο να σεργιανίζω στα σοκάκια της και να βλέπω την θέα από την καλντέρα.. Οι ήρωες του βιβλίου , άνθρωποι της καθημερινότητας μας.. με προβλήματα παρόμοια με τα δικά μας..  Σε αυτό το βιβλίο οι ηρωίδες αντιμετωπίζουν με τον δικό τους τρόπο αμφιβολίες, εκπλήξεις, "χαστούκια" , στραπατσαρίσματα.. όμως βρίσκουν τον τρόπο τους να προχωρήσουν παρακάτω.. χωρίς να θεωρούν τίποτα δεδομένο.. ανακαλύπτουν τον δικό τους παράδεισο.. δίνουν ευκαιρίες δεύτερες, τρίτες.. ακούν την καρδιά τους.. και ο παράδεισος τους , ότι κι αν σημαίνει αυτός για την καθεμιά τους, είναι στο τέλος του δρόμου και αυτές είναι έτοιμες να τον ζήσουν.. αγάπη, έρωτας, φιλία, οικογένεια όλα συμβάλουν σε αυτήν την βόλτα... ακόμα και τώρα που είναι χειμώνας αξίζει αυτή η καλοκαιρινή βόλτα!!!

σας αφήνω .. σας φιλώ... να είστε καλά.. και να περνάτε τέλεια με ανθρώπους που σας αγαπούν....