όσα η αγάπη συγχωρεί -Μαρία Τζιρίτα

Καλησπέρα πέρα για πέρα λοιπόν... 

Ελπίζω να σας βρίσκω όλους καλά ... εγώ είμαι καλά.. περίοδος καρναβαλιού στην Πάτρα και όλα είναι πολύχρωμα... Λίγο πριν τα καθημερινά πάρτυ διάβασα το τελευταίο βιβλίο της Μαρίας Τζιρίτα.. Ενός γλυκύτατου πλάσματος που γνώρισα πριν 10 χρόνια , στο πρώτο της βιβλίο, στο Ναύπλιο.. σε εκείνη την παρουσίαση με την Λένα Μαντά και τον Κώστα Καρακάση.. Η Μαρία είναι ένας ρομαντικός άνθρωπος με ένα μόνιμο αληθινό χαμόγελο. Έχοντας διαβάσει όλα της τα βιβλία , δεν θα μπορούσα να μην διαβάσω το τελευταίο της που κυκλοφόρησε μόλις πριν λίγες ημέρες..

Βασισμένο και αυτό σε αυτό σε αληθινή ιστορία, μας μεταφέρει στην Κεφαλλονιά.. Ζούμε τον σεισμό και ότι αυτός αφήνει ή φέρνει μαζί του.. Μας μιλάει για το δέσιμο της ελληνικής οικογένειας.. για την αγάπη.. για το αλτσχάιμερ...

Μια ιστορία που νομίζεις είναι αποκύημα φαντασίας.. δυνατά συναισθήματα βιώνουν οι ήρωες στις σελίδες του βιβλίου, κόμπος το δικό μου στομάχι...  Μια αγάπη που φαντάζει αρρωστημένη από κάποιο σημείο και μετά.. μια αγάπη όμως , που απλά περιμένει να αποδείξει πόσο αληθινή είναι.. ένα παιδί που βασανίζεται από τα λάθη των γονιών του και ζει μία ζωή μισή... Μια γυναίκα που δεν χρειάζεται να είναι αίμα σου για να είναι αδερφή σου.. και ένα νεανικό όνειρο για τους ολυμπιακούς αγώνες που καθηλώνεται σε ένα αναπηρικό καροτσάκι... κάπως έτσι μπλέκονται οι ρόλοι και γράφεται ένα μάθημα μεγάλο για όλους μας.. μέχρι που έρχεται το αλτσχάιμερ και μιλάνε οι καρδιές...

Δεν χρειάστηκε πολλές μέρες για να διαβάσω την λέξη "τέλος" .. γραμμένο με την γνωστή άμεση χωρίς λυρισμούς γραφή της Μαρία

ς.. λουσμένο με φως και πολλά συναισθήματα.. με σύμμαχο την θάλασσα, το νησί και τις ελληνικές παραδόσεις και αντίπαλο έναν καταστροφικό σεισμό... γραμμένο με πολλή αγάπη για την αγάπη... 

Καλοτάξιδο Μαράκι... με πολλές πολλές χιλιάδες αναγνώστες... Χαλάλι σου τα δάκρυα...

ΥΓ διαβάζοντας στο τέλος τι κάνουν οι ήρωες στο σήμερα.. μπορώ άνετα να αρχίσω να ψάχνω στα γνώριμα μέρη να τους βρω..