Πάτρα-Θεσσαλονίκη-Καβάλα-Πάτρα

4 ημέρες, πολλά πολλά χιλιόμετρα μακριά από την αγαπημένη μου Πάτρα..

Ταξίδεψα στην όμορφη Θεσσαλονίκη και την γραφική Καβάλα... γνώρισα bloggers που αισθανόμουν ότι ήξερα χρόνια!!!!
Σάββατο μεσημεράκι και φθάνω Θεσσαλονίκη... το Ρηνιώ ανυπομονεί.. ώρα 21,00.. βγαίνω από το ασανσέρ και με περιμένει μία τεράστια αγκαλιά και δύο χαμογελαστοί Βορειοελλαδίτες.. η Ειρήνη μας με τον Παναγιώτη.. Δυο νέα παιδιά με περισσεύματα αγάπης... πιανόμαστε χέρι χέρι.. περπατάμε σαν φίλες στο σχολείο... δεν το πιστεύω είμαι με την Ειρήνη... Έχει επιλέξει να πάμε σε ένα απίστευτο , πανέμορφο ταβερνείο.. τον Μόλυβο.. Ένα περιβάλλον ζεστό , με πολλή όμορφη διακόσμηση , πολίτικες γεύσεις..σας δίνω μία γεύση από την εισαγωγή του καταλόγου του!! Φάγαμε πολύ και καλά.. γελάσαμε.. συζητήσαμε..ήπιαμε.. η επόμενη στάση μας ο Χατζής για γλυκό... Πλέον είμαστε μία δεμένη παρέα.. θα πάρουμε το αυτοκίνητο να περιηγηθούμε στην νυχτερινή Θεσσαλονίκη.. Μετά ξεκούραση...

Ξημέρωσε η Κυριακή.. μας βρήκε να σουλατσάρουμε δίπλα στην θάλασσα και να πίνουμε καφεδάκι στην πλ. Αριστοτέλους!!!

όχι για πολύ όμως, έρχονται οι φίλοι μας.. είναι η σειρά της αχτιδούλας... μία ακόμα μεγάλη αγκαλιά με περιμένει.. Γιορτάζει το έτερον ήμισυ.. πυρετωδώς ετοιμάζονται τα τερψιλαρύγγια εδέσματα.. οι μυρωδιές μας τσακίζουν.. μαθαίνω για τους τσιγεροσαρμάδες... δεν φτάνει το τόσο φαγητό... 5 ειδών γλυκά μας κλείνουν το μάτι.. όχι όχι δεν αντιστάθηκα.. (πως θα μπορούσα άλλωστε?). Τα ταπεράκια γεμίζουν.. (παίρνει μόνο όποιος προνόησε να φέρει τα δικά του άδεια για να τα πάρει γεμάτα).
Η ώρα πέρασε... χαιρετάμε και ξεκινάμε για την Καβάλα.... προορισμός??? κόκκινη ομπρέλα.. δρομάκι.. βρέχει.. δεν μας πτοεί.. φθάνουμε στην Καβάλα... στο δρομάκι για καφέ... μία δεύτερη μαμά είναι εκεί να περάσουμε το απόγευμά μας.. ακριβώς όπως την περίμενα.. με περισσεύματα αγάπης.. βράχος δίπλα σε όλους... πόσο τυχερή αισθάνομαι!! δεν μπορώ να σας περιγράψω τα συναισθήματα... δεν βρίσκω λέξεις να χωράνε την χαρά και την αγάπη! πίνουμε καφέ.. "ζαχαρούλα..", κόκκινη ομπρέλα, δρομάκι.. να περνάμε από την μία συζήτηση στην άλλη, είναι τόσα πολλά αυτά που θέλουμε να πούμε..
ακόμα και αυτό είχε προβλέψει το δίδυμο!!!!

Το βράδυ με την ομπρελίτσα και τον αντρούλη της πήγαμε σε μία σούπερ... μακαρονερία... Η επόμενη ημέρα μας βρήκε να περπατάμε στην όμορφη και γραφική Καβάλα.. με το πολύ ωραίο δημαρχείο με περιποιημένα πάρκα, μεγάλες πλατείες... ανθρώπους ζεστούς..
Φάγαμε τέλεια.. ήπιαμε, γελάσαμε.. μιλήσαμε σοβαρά.. πήγαμε στην παλιά πόλη.. είδα το σχολείο που πήγαινε το δρομάκι μας.. και μετά βουρ στο σπίτι της ομπρελίτσας για καφέ.... ένα κουκλόσπιτο που απέπνεε αγάπη και ζεστασιά.. με τέλεια θέα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
το βράδυ σε ένα όμορφο στέκι.. να βλέπεις την πόλη από ψηλά... με καλή παρέα και κουβεντούλα.. οι άντρες μας ίσως να βαρέθηκαν λίγο αλλά οι δυο μας το ευχαριστηθήκαμε!

Η επόμενη ημέρα μας βρήκε να οδηγούμε στην Θεσσαλονίκη να δούμε την παρέλαση.. άξιζε!!!!

Η επιστροφή είχε ξεκινήσει.. η καρδιά μου όμως είχε μείνει σε κομματάκια μοιρασμένη στην Βόρειο Ελλάδα.

Ειλικρινά ευχαριστώ για τα δώρα που με γεμίσατε.. για την αγάπη σας.. για τα χαμόγελά σας.. Ξέρω ότι το "ευχαριστώ" είναι λίγο.. είναι όμως από καρδιάς... Σας περιμένω στην Πάτρα....

θα ξαναέρθω....