SeeTheWorld - Tunis 2010 | MotoRAID

Καλησπέρα σε όλους...

Επιστρέφω με μία ανάρτηση που θέλω μέρες τώρα να κάνω...


Το MotoRAID
, η δουλειά μου δηλαδή, για ακόμα μία χρονιά ήταν χορηγός στο μεγάλο ταξίδι που πραγματοποιεί κάθε χρόνο μία παρέα μηχανόβιων...

Φέτος επέλεξαν να "χιλιομετρήσουν" την Τυνησία.. έναν κόσμο τόσο διαφορετικό από τον δικό μας...


Διαβάζοντας τις αφηγήσεις τους , ταξίδεψα μαζί τους.. Νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να διαβάσετε τον τρόπο που αποτυπώνουν όσα είδαν και γεύτηκαν...

Θα σας αντιγράψω την πρώτη ημέρα

Ενημέρωση 4/11/2010

Σήμερα ξυπνήσαμε πριν τα χαράματα για να προλάβουμε το πλοίο που θα μας περάσει από την Σικελία(Trapani), απέναντι στην Αφρική. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχουμε, πρέπει να είμαστε στο λιμάνι 3 ώρες πριν την αναχώρηση. Το voucher γράφει ώρα αναχώρησης 09:00, το εισιτήριο λέει 10:00 και οι λιμενικοί μας είπαν ότι θα φύγει μεταξύ 11:00 με 12:00. Καλώς ήρθαμε στην Αφρική με άλλα λόγια, αλλά ευτυχώς που σαν Έλληνες γνωρίζουμε από κάτι τέτοια. Πάντως τώρα είναι 10:34 και απ’ ότι φαίνεται έχουμε μέλλον μπροστά μας πριν την αναχώρηση. Μέσα στο πλοίο ονόματι Sorrento όπου μοιάζουν όλα να έχουμε ήδη περάσει στην Τυνησία. Μια γιαγιά μπροστά μου να κοιμάται πάνω σε κάτι καρέκλες, κάποιοι άραβες παραπέρα έχουν απλώσει την προίκα τους για να ξεκουραστούν και γενικά επικρατεί μια κατάσταση μεταξύ λαϊκής αγοράς και πανηγυριού. Όλα δείχνουν ότι από εδώ ξεκινά η περιπέτεια και οι εικόνες που όλοι περιμέναμε τόσο καιρό να δούμε !

αλλά και την τελευταία..

Ενημέρωση 19/11/2010

Το τέλος του ταξιδιού αυτού. Σαν το λυχνάρι του Αλαντίν, μιας και η χώρα του είναι κάπου εκεί κάτω στην έρημο και είναι παρόμοια με αυτήν που βρεθήκαμε κι εμείς για να ζήσουμε παραμυθένια τοπία και μορφές που αν δεν πας εκεί, τα συναντάς μόνο σε κάποιες φωτογραφίες ή όνειρα. Τρίψαμε το λυχνάρι του κι από μέσα έβγαινε το Τζίνι και κάθε φορά πραγματοποιούσε και από μια επιθυμία μας. Πότε το κοπάδι με τις καμήλες περνούσε από μπροστά μας, πότε τρώγαμε χουρμάδες που μόλις είχαν μαζευτεί από το βρώμικο χέρι του Νομά στην μέση κάποιας όασης, που η γεύση ήταν μοναδικά γλυκιά και πότε να σε κοιτούν τα μεγάλα αμυγδαλωτά μάτια της χανούμισσας, που περνούσε από μπροστά σου, με κρυφό πόθο. Άλλοτε πάλι πιο συχνά, να βρίσκεσαι πίσω από κάποιους αμμόλοφους, στην μέση του πουθενά, απορώντας για το που πάει ή από πού έρχεται αυτός ο Βεδουίνος που μόλις συνάντησες. Και πάντοτε να αναρωτιέσαι αν αυτό που τώρα ζεις, είναι πραγματικότητα ή όνειρο. Και τώρα που έχεις γυρίσει, την ίδια απορία έχεις. Πρέπει πρώτα να επιστρέψει και το πνεύμα και μετά θα δεις αν είναι αλήθεια όλα αυτά που έχεις ζήσει εκεί κάτω στην χώρα της Σαχάρας. Δεν μπορεί όμως να είναι ψέματα, τα ρουθούνια μου είναι ακόμα γεμάτα με την ψιλή, σαν πούδρα, άμμο τη ερήμου, στην γλώσσα μου έχω ακόμα εκείνη την γλυκιά γεύση των χουρμάδων και στην καρδιά μου έχω ακόμα την ζεστασιά των φτωχών ανθρώπων που συνάντησα στις σκονισμένες πόλεις, που πάτησαν τα λάστιχα της φορτωμένης, σαν καμήλα, μηχανής μου. Θα το φυλάξω το λυχνάρι, για να με πάει την άλλη φορά ακόμα πιο βαθειά μέσα στην έρημο. Για να μου δώσει όλα όσα δεν μπορώ να έχω, μένοντας εδώ που ζω.


Η πλήρης αφήγηση τους , για κάθε μία ημέρα ξεχωριστά βρίσκεται στο

http://www.motoraid.eu/shop/article_info.php?articles_id=36!!!









Ελπίζω να το απολαύσετε όσο και εγώ και να ταξιδέψετε μαζί τους...

φιλιά πολλά σε όλους!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Σχόλια

  1. Με μηχανή και με υποστηριξη όχι,αλλά με λεωφορειο χωρίς παραθυρα το έχω κανει!!!Πες στους φίλους σου να ξαναπάνε στην Τυνησία και να το δοκιμάσουν:))

    Καλημέρα απ'το Χαρτούμ,Χαρά μας:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλά Χριστουγεννα και ευτυχισμενο το νεο ετος 2011 με υγεια

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις