στην γειτονιά των αγγέλων..

ήσουν 29.. δεν λογάριαζες φόβο... δεν είχες όρια.. ίσως αυτό πλήρωσες..

στο άκουσμα της είδησης πάγωσα...τροχαίο... όλη η ζεστασιά και η μαγεία των χριστουγέννων χάθηκε.. εσύ στην εντατική.. να παλεύεις με το "θεριό"!!! οι ευχές όλων δυνατές... ικανές να ακουστούν παντού..όχι όμως και να αποτρέψουν το κακό.. 1 εβδομάδα άνισης μάχης και ο αγώνας πήρε τέλος...

εσύ , ο "γρήγορος".. είχες ξεκινήσει για μακριά..για μία άλλη γειτονιά.. προς το άγνωστο..

δεν πίστευα αυτό που έζησα... είμασταν όλοι εκεί.. ένα δάκρυ, μία σκέψη.. ούτε το κρύο , ούτε το χιόνι μας εμπόδισε... είμασταν δίπλα σου.. μέχρι την τελευταία στιγμή.. κανείς δεν έβρισκε λόγια για το δίμετρο παλλικάρι που βρισκόταν στο άσπρο ΚΛΕΙΣΤΟ φέρετρο.. για το πάντα χαμογελαστό παιδί που δεν ήταν πλέον στην παρέα μας!!!!! οι κολλητοί σου μία ασπίδα γύρω σου.. με δάκρυα στα μάτια και ένα πελώριο γιατί στο στόμα.. (ποιος είπε ότι οι άνδρες δεν κλαίνε???)

ανεβαίναμε το βουνό ακολουθώντας σε πιστά στην τελευταία κατοικία σου.. κανείς δεν μίλαγε.. το δύσβατο μονοπάτι δεν μας πτόησε.. και φθάσαμε εκεί.. με κλειστά τα μάτια απλά "ζούσαμε" την στιγμή.. όλοι περίμεναν να τελειώσει το κακόγουστο αστείο.. εσύ όμως δεν σηκώθηκες ποτέ... όλοι φώναζαν... "γρήγορε"... "γιατί".... "μην μας ξεχάσεις"...
πρώτη φορά είδα να περιμένουν πάνω από 40 νέα παιδιά... το "κοράκι" να τελειώσει το μακάβριο έργο του..να ρίξει και την τελευταία φτυαριά... πρώτη φορά αντίκρυσα τόσα νέα παιδιά σε έναν κύκλο γύρω από τον τάφο.. με ένα τσιγάρο στο χέρι και τα μάτια καρφωμένα στο χώμα..
όλοι είχαν κάτι να θυμηθούν.. τα ταξίδια του μυαλού πολλά... ένα χαμόγελο είχες πάντα για όλους..

και αναρωτιέμαι .. γιατί οι καλοί φεύγουν πάντα πρώτοι???????????????????????????

δεν ξέρω που μπορεί να έχεις φθάσει.. εύχομαι να είσαι όμως γελαστός όπως ήσουν πάντα εδώ... να μας προσέχεις... να μας αγαπάς... και να περνάς καλά..........!!!

εμείς θα σε θυμόμαστε και θα σε αγαπάμε πάντα....

θα τα ξαναπούμε....


"Έφυγες νωρίς και όλα μείνανε στη μέση
Ό,τι και να πω, ακροβασία στο κενό
Τόση μοναξιά σε ποιο αστείο να χωρέσει"